martes, 16 de xuño de 2009

PIC NIC Cállate Niña (Hush Little Baby) (UA, 1968)

Esta é a edición para o mercado estadounidense do único elepé de Pic Nic e que presenta unhas notables diferenzas con respecto á edición española substituindo os temas "Te esperaré", "San Francisco Bay blues", "Me olvidarás", "Sola" e a versión de Janis Ian de "Society´s child" (Él es distinto a ti) -que aquí aparece na súa versión en inglés- por "En mis sueños", "Palabras, sonrisas, promesas", "Música" e "Soy feliz", todas incluídas na reedición en cd de 1996 aínda que "Society´s Child" non aparece. O texto que ven a continuación está extraído da revista Mundo Joven (9 de mayo de 1970)

A mediados de 1967 España creyó haber descubierto el folk, gracias a un conjunto con nombre de pelicula. que no tardó en convertirse en el máximo vendedor de discos del pais. Al propio tiempo, nuestro panorama se contraba ante una tesitura prácticamente desconocida hasta entonces, aunque frecuente allende los Pirineos, el conjunto en olor de multitud caía fulminado ante el Impacto excesivamente fuerte causado por la canción que les habia franqueado las puertas del éxito. El lector ya habrá adivinado que me estoy refiriendo a Los Pic-Nic y a su hit «Cállate, niña». El grupo tenía serias posibilidades de convertirse en ídolos más duraderos, pero cayeron rápídamente víctimas de un olvido provocado por la repetición a que se habían entregado. Nadie recuerda ahora a Los Pic-Nic aunque hubo un tiempo en que en las boites, los juke-box o en la radío se oía con machacona insistencia aquel "Cállate, niña", tan semejante por otro Iado, a una deliciosa canción de Joan Báez cuyo titulo no consigo recordar en estos momentos- que ostentaba la primacía absoluta en todas las llstas de éxitos del país. De Los Pic-Nic tan sólo queda ahora su elemento más inteligente -Toti Soler- y el bajista Doro Mentaberry. Continúan unidos a la espera de una carta de libertad que todavía tardará un poco en llegarles. A causa de los problemas derivados de este contrato sin ninguna utilidad práctica y que todavía le sujeta a efectos legales con la marca discográfica que lanzó a Los Pic-Nic. Toti Soler ha sido uno de los grandes valores de nuestra música pop. más injustamente desaprovechados. Y esta situación tan dudosa como injusta le ha convertido en un ser algo huraño y desconfiado, poseído de un fundado temor a ser objeto de represalias cuando decide participar -directa o indirectamente- en alguna grabación. Pero Toti es elemento imprescindible y solicitado a "raíz del éxito obtenido por su participación -junto al conjunto Om- en la creacíón de la música del sensacional álbum de Pau Riba "Dioptría".

Los Pic Nic desaparecieron a principios de verano del año pasado, precisamente en el momento en que el grupo acababa de encontrarse a sí mismo, olvidándose de aquelIa «comercialada» que fue "Cállate. niña".

Trabajábamos sin ilusión y nos satisfacía provocar al público durante las actuaciones negándonos a tocar los temas fáciles y conocidos que nos pedían, en beneficio de otra música muy distinta, con la que nos identificábamos plenamente. Sí, hubo otros Iíos de índole particular y ganamos mucho dinero, a pesar de los oscuras liquidaciones que nos hacia la casa de discos. De la venta del disco de en el mercado español únicamente nos liquidaron los «royalties» de cien mil ejemplares (cifra a todas luces inferior a la real, y no digamos ya de las ventas en el área latinoamericana, donde «Cállate, niña" batió records de venta. Al terminarse Los Pic Nic como negocio y como grupo, a mí me ofrecieron la oportunidad -que no rechacé- de grabar en catalán.

Ahora estudio música y espero con verdadera ansíedad el momento en que pueda hacer lo que me de la gana, sin ataduras legales de ninguna clase. Pero no creas, Doro y yo estaríamos dispuestos a a reorganizar los Pic-Nic siempre y cuando la casa de discos respetara nuestra libertad artística. Pero no es fácil que tal cosa ocurra.

Notas da contraportada

PIC-NIC es algo más que un día en el campo, una bicicleta para dos, hierba verde y aire incontaminado. Es más que juguetear a través de los valles silvestres a hablar a los árboles .. Es más que una cesta llena de manjares sabrosos.

PIC-NIC es un sonido, un "sonido" de nuestros días, un grupo de cuna española, del cantar español, puro y dulce y sentimental y juvenil, con la alégría de la juventud y las precisiones contemporáneas.

PIC-NIC es gente joven que es suave, sutil y sencillamente maravillosa. Si usted está familiarizado con los "charts" españoles sabrá que "Cállate Niña" se mantuvo como el Número Uno por muchas semana. La razón es clara, como su sonido.

PIC-NIC es original. Su identidad es distinguida y deliciosa.
Sin ser extraño ni altisonante, este grupo produce emoción. Las voces y las vibraciones son apacibles, de gente contemporánea. Con frecuencia son traviesos, pero siempre son contagiosos.

PIC-NIC no necesita traducción. Son cinco jóvenes ... 4 muchachos y la voz de una muchachita que hace el contraste: Jorge, Toti, Doro, Al y Jeannette.

Jorge es el mayor de la partida. Tiene 19 años y toca la batería. Nació en Barcelona y es estudiante de farmacia.
Toti es quien adapta la música. Toca guitarra, bajo, banjo, xilófono, arpa, armónica y viola de gamba. Nació en Vilasar, cerca de Barcelona. Tiene 18 años.
Doro nació también en Barcelona y tiene 19 años. Toca el bajo, la zambomba y la guitarra.
Al (Mario Alfonso) nació en México pero se crió en Los Angeles, California. Tiene ahora 16 años y ha vivido en España por bastante tiempo. Toca la guitarra de ritmo y el banjo.
Jeannette ha estado viviendo en España desde que tenía 11 años. Nació, en Middsey Wembley, Londres en octubre de 1951. Ha vivido en Londres, Chicago y San Francisco. Canta y ella misma compone las canciones que canta.

PIC-NIC es un placer perfecto. Todos los componentes que forman ese ambiente que es la España llena de sol están fundidos en su sonido. Son el eco del aire romántico, de la jácara latina. Exploran nuevas fronteras. Son totalmente plenos de buen gusto. Escuche su sonido de emoción. Son conmovedores. Usted gozará de su propio PIC-NIC.


PIC-NIC' is more than a day in the country, a bicycle built-tor-two, green grass and unpolluted air. It is more than romp through wild valleys or talking to the trees. It is more than a basket filled with goodies.

PIC-NIC is a sound, a "sound" of today, a "group," Spanish-born, Spanish-singing, pure and sweet and-sentirmental and youthful, with juvenile joy and contemporary precisions. PIC-NIC is young people and they are soft and subtle and simply wonderful.

If you are at all familiar with the Spanish charts, you know that "Callate Niña" (Hush Little Baby) was Number 1 for weeks. The reason is clear. So is the sound, PIC-NIC is original. It's identity is distinctive and delightful. , It is going to be difficult to make this next point lucid. If you don't understand Spanish you won't understand the lyrics. PIC-NIC is totally hispano. But the intent of the message is so vivid, you will understand the message easily . . This group evokes emotion without being bizarre or bombastic. The voicing and vibrations are gentle, conternporary folk." Frequently they are impish. Always they are infectious. PIC-NIC needs no translation.

They are 5 teen-agers, four boys artd a little-girl voice with a difference- Jorge; Toti, Dora, AI and Jeannette.
Jorge is the senior member. He is 19 and the drurnrner. Born in Barcelona. A pharmaceutical student.
Toti is the arranger. He plays solo guitar, bass, banjo, vibes, harp, harmonica and viola da gamba. He was born in Vilasar, near Barcelona. He is 18.
Doro was also born in Barcelona. 19. He plays bass, zambomba and guitar.
Al (Mario Alfonso) was born in Mexico but grew up in Los Angeles, California. He is now 16 and has lived in Spain for quite a while. He plays rhythm guitar and banjo.
Jeannette has been living in Spain since she was 11. She was born in Middsey Wembley, London in October, 1961. She has lived in London, Chicagc and San Francisco: sings and composes the songs she sings.
PIC-NIC is a perfect pleasure. All the ingredients of the atmosphere that ls sunny Spain is melted into their sound. They echo the romantic air, the Latin lilt. They explore new boundaries. They are totally tasty. Listen to their touch. They are touching. You'll have yourself a PIC-NIC.

2 comentarios:

Johnny Lebrel dixo...

menuda joyita!
a ver si podemos acercarnos otro año al FELIPOP.

saludos desde la Alcarria

Anónimo dixo...

Hola: Yo también creo que este es uno de los imprescindibles del pop (en castellano, por no exagerar, pero creo que me quedo corto). Un saludo y gracias.